Ανάλογα με το μέγεθος των χώρων που θέλουμε να ζεστάνουμε διαλέγουμε και τα ανάλογα καυσοξυλα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως προσάναμμα ή στα αρχικά στάδια της καύσης καυσόξυλα «μαλακής ξυλείας», δηλ. κωνοφόρα, όπως πεύκο, έλατο ή ερυθρελάτη που «αρπάζουν» πολύ εύκολα και δίνουν γρήγορα μεγαλύτερη φλόγα. Αύτα τα καυσοξυλα όμως έχουν το μειονέκτημα – που αναφέρουμε παρακάτω – ότι μπορεί να «σκάνε»και ισώς δεν είναι τόσο λειτουργικά ως ξύλα για τζάκι. Γι αυτό συνήθως προτιμάμε πιο κατάλληλα καυσόξυλα, δηλ. χαρτιά ή λεπτά κλαδιά που τοποθετούνται ανάμεσα στα ξυλα για το τζακι για την έναρξη της καύσης ή και «πλακέτες προσανάμματος» που διατίθενται στο εμπόριο και μετά στην κυρίως καύση απο τα καυσοξυλα χρησιμοποιούμε «σκληρα ξυλα για τζακι», δηλ. πλατύφυλλα όπως δρύες, οξιά, ελιά κ.α. που έχουν μεγάλο βάρος, είναι πυκνά και καίγονται με ήρεμη και μακριά φλόγα γεγονός που τα καθιστά ιδανικά καυσοξυλα μιας και τα βρίσκεις πολύ εύκολα. Γενικά, ξύλα για τζάκι με μικρή πυκνότητα, επειδή διαθέτουν μεγάλο ποσοστό κενών χώρων (άρα και περισσότερο οξυγόνο), καίγονται πόλυ ευκολότερα από άλλα ξυλα για τζακι μεγαλης πυκνοτητας αρα αυτα τα καυσόξυλα παράγουν μεγαλύτερη θερμότητα απο άλλα ξύλα για τζάκι,γεγονός που τα κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή καυσοξυλα τους πολύ κρύους μήνες του χεμώνα Σ αυτό βοηθά και η παρουσία της εξαιρετικά εύφλεκτης «ρητίνης» (ρετσινιού) που κάνει τα καυσόξυλα να έχουν μεγάλη θερμαντική αξία. Γι αυτό ορισμένοι χρησιμοποιούν «δαδοποιημενο ξυλο» (δαδί), δηλ. ξύλο με υπέρμετρα υψηλή συγκέντρωση ρετσινιού, ως προσάναμμα.